Gastvrijheid
Een stoel. Een gele stoel in het landschap. Een enorm ding.
Een stoel is bedoeld om op te zitten. ‘Neemt u plaats’, hoor je al bijna iemand zeggen. Maar deze stoel is veel te groot, en hij staat bovendien scheef. Misschien een speelobject voor kinderen? Nee, te gevaarlijk.
Er staat 18.00 uur op en hetheeft als titel ‘Gastvrijheid’.
Mooie gastvrijheid!
Deze stoel heeft eerder ergens anders gestaan, namelijk in Natuurpark Lelystad. Ik heb het werk gemaakt voor de thematentoonstelling ‘Natuurkunstpark 2006’, dat in dat jaar als titel ‘Vreemde vogels’ had. Toen stond de stoel in het water en dobberde heen en weer. Toen ik het werk maakte, was minister Rita Verdonk net bezig om zoveel mogelijk allochtonen het land uit te werken. Verdonk is nu geen minister meer, maar of er echt iets in positieve zin veranderd is, dat weet ik niet. Nederland is niet gastvrij. Al jaren niet meer. Onze houding ten opzichte van vreemdelingen is zoals deze stoel: ga maar zitten als je kunt, je moet zelf maar uitzoeken hoe je erop komt. En rond 18.00 uur, etenstijd hoef je al helemaal niet bij ons aan te kloppen. Gastvrijheid is mooi en we hebben er best geld voor over, maar we willen niet gestoord worden.
Doordat het werk nu hier staat, maar eerder ergens anders in Flevoland, heeft het een eigen verleden, en is het tegelijk nieuw. De stoel is hetzelfde, maar omdat de omgeving is veranderd, is het werk toch ook veranderd. Het water is weiland geworden, maar vreemdelingen krijgen moeilijk voet aan de grond.
Willem Hoogeveen, 2007
